ایمانسرا

پا به دنیا نهادم، عریان

حرکت کردم، افتان و خیزان

دویدم و بازی کردم، خندان و گریان

کم کم بزرگ شدم، چون حوری و غلمان

تارهای شریعت به دور خود پیچیدم، اما نگران

باید از پیله گذر کرد و پروانه شد، این است غایت انسان