چندی است که دیگر بوی باران به مشامم نمی خورد،
دیروز بوی خاک خیس به مشام رسید،
بیرون جهیدم، اما مادرم بود که آبپاشی می کرد بر خاک تفتیده حیات خانه،
آری به خاک وطن بازگشتم،
دیدارم تازه گشته،
حالا دیگر دلتنگ فرزندانم نیستم،
اما نگرانم،
نگران آسمانم،
آسمان وطنم،
چندی است که دیگر بوی باران به مشامم نمی خورد،
حتی ابرها هم دلخورند و نمی بارند بر این خاک تفتیده،
شاید من مقصرم،
باید یکپارچه فریاد می شدم.
