ایمانسرا

محمد(ص) از رویکرد خود در رابطه با یهودیان و مسیحیان به مثابه موحدان (یکتاپرستان)نه دست کشید و نه آن را تغییرداد. به استثنای وضعیت‌های خصومت آمیز، هیچ دلیلی وجودنداشت اوعلیه یهودیان و مسیحیان، بخاطر دینشان، دست به عملی غیردوستانه و خصمانه بزند. البته او بین مسیحیان و یهودیانی که از دین خود پیروی می‌کردند وآنانیکه پای بنداحکام دین خود نبودند، فرق میگذاشت.

آیه‌ای از قرآن است که جزو آخرین آیات نازل شده و مربوط به اندک زمانی پیش ازدرگذشت محمد(ص) می باشد،نمودارو بیانگر رفتارمنطقی و ثابت او در برابرموحدان (یهودیان و مسیحیان)است.به رغم روابط و مناسبات متفاوتی که در طول زمان میان مسلمانان، یهودیان و مسیحیان مشاهده می شد، محمد در مراحل پایانی حیات و فعالیتش براساس یک برنامه رفتارمسلمانان در رابطه با اهل کتاب ، موحدان، را تعیین کرد. و بر خلاف انتقادات آشکاری که در طول زمان از درونمایه اعتقاد و رفتار مسیحیان ویهودیان می کرد، پنهان نمی‌کرد که از قضا آن‌ها را بخاطر دین توحیدی شان، به لحاظ اجتماعی کاملاًمی پذیرد. برسمیت شناختن و پذیرش کامل اجتماعی ایشان که ازراه روابط آزادانه و بدون ممانعت خانوادگی به اثبات می رسد، در حکمی که غذای مسلمانان را برای یهودیان و مسیحیان و بر عکس، غذای یهودیان ومسیحیان و همچنین ازدواج با آن‌ها را برای مسلمانان حلال می شمرد، به اوج خود می رسد. موضوع بر سر آیه 5 سوره المائده است، که از جمله در آن چنین آمده است:

„امروز چیزهای پاکیزه بر شما حلال شده است. طعام اهل کتاب بر شما حلال است و طعام شما نیز بر آن‌ها حلال است.“

به دنبال فرمانبه داشتن غذا و سفره مشترک چنین آمده است:

„و نیز زنان پارسای مومنه و زنان اهل کتاب، هر گاه مهرشان را بپردازید، به طورزناشویی نه زناکاری و دوست گیری، بر شماحلالند.“

دراین رابطه [حلال شمردن] غذا و سفره مشترک به معنای ارتباط و وابستگی خانوادگی با توجه به طعام و شراب مشترک است. این فرمان هنوز هم با اهمیت‌تر خواهد بود، چنانچه بزرگی وگستردگی اعضای خانواده‌ها را در نظر بگیریم. از این لحاظ پیوندزناشویی هنوز هم بااهمیت‌تربود. پیوند ازدواج تنها- امروزه هم به میزان زیادی چنین است – بیندو شخص برقرار نمی شد.

ازدواج به مثابه اتحادی میان دو کلان خانواده وحتی دو قبیله بزرگ بود. چنین دستوراتی از جانب قرآن هرگز ممکن نمی بود، اگر قرآن اعتقاد و ایمان به  خدای یکتا را به عنوان درونمایه اصلی واقعی مطلق دین در نظر نمیگرفت.

فردریک کبیر ،که از سال 1740 تا 1786 بر کشور آلمان حکومت می کرد
 معتقد به آزادی اندیشه بود و رشد فکری مردم را در گرو آن می دانست.
 او یک روز سوار بر اسب با همراهانش از یکی از خیابان های برلین می گذشت،
 گروهی از مخالفان اعلامیه تند و تیزی علیه او بر دیوار چسبانده بودند.
 فردریک آن را به دقت خواند و گفت: "بی انصافها چقدر اعلامیه را بالا چسبانده اند
 ما که سوار اسب هستیم آن را به راحتی خواندیم ولی افراد پیاده برای خواندنش به زحمت می افتند. آن را بکنید و پایین تر بچسبانید تا راحت تر خوانده شود".
 یکی از همراهان با حیرت گفت: "اما این اعلامیه بر ضد شما و اساس امپراتوری است".
 فردریک با خنده پاسخ داد: "اگر حکومت ما واقعا به مردم ظلم کرده و آنقدر بی ثبات است که با یک اعلامیه چند خطی ساقط شود همان بهتر که زودتر برود و حکومت بهتری جای آن را بگیرد، اما اگر حکومت ما بر اساس قانون و نیک خواهی و عدالت اجتماعی و آزادی بیان و قلم است مسلم بدانید آنقدر ثبات و استحکام دارد که با یک اعلامیه از پا نیفتد.

به حاکم خبر رسید که یکی از سرشناس ترین منتقدارن حکومت در حال برنامه ریزی و تنظیم قوا برای مبارزه است. در خبر آمده بود که در منزل وی مال و سلاح فراوان گرد آمده و افراد زیادی به واسطه نامه هایی اعلام وفاداری به وی نموده اند. حاکم که برق از رخسارش پریده بود، دستپاچه مأموری فرستاد تا مخفیانه در خانه او تجسس کند. مأمور به سمت خانه رهسپار شد، نردبانی بر دیوار گذاشت و در آن تاریکی شب کورمال کورمال از دیوار بالا رفت. وقتی می خواست از آنسوی دیوار پایین آید به دنبال جای پایی برای پایین آمدن می گشت که ناگهان صدایی او را در جای خود میخکوب کرد. "بگذار تا شمعی بیاورند تا جلوی پایت را ببینی و آسیبی به تو نرسد." آری صاحبخانه با رویی گشاده به استقبال او آمده بود و به او کمک می کرد تا به سلامت مأموریت خود را به پایان برد.
"بعدها در گزارش مأمور آمده بود در خانه او جز شمشیری و کیسه پولی که ممهور به مهر مادر حاکم بود چیزی نیافتم. او را بر حصیری که روی شن های کف اتاق پهن شده بود در حال عبادت یافتم."
یک پرده از زندگانی امام علی النقی (ع).

نمی‌دونم تا به حال سر سفره‌ای نشستید که برادرتون، خواهرتون یا حتی خودتون دائماً به غذاهای مادرتون ایراد بگیره.

یا اینکه از اون دسته آدما هستین که مادرتون یا همسرتون همیشه باید مراقب باشن که غذایی درست کنن که مطابق میل‌تون باشه،

همیشه دل‌شوره دارن که نکنه ازین غذا خوش‌تون نیاد.

از کدوم دسته ‌آدم‌ها هستین

آدم‌هایی که دائماً به نوع و مزه غذا ایراد می‌گیرن

یا از اون‌هایی که همیشه از طعم و مزه غذا راضی هستن.

امروز یک روایتی از کتاب اصول کافی جلد 4 صفحه 12 دیدم که پیامبر گرامی اسلام گفته بود:

مؤمن به میل خانواده خود غذا می‌خورد و منافق خانواده‌اش به میل او غذا می‌خورند.

پا به دنیا نهادم، عریان

حرکت کردم، افتان و خیزان

دویدم و بازی کردم، خندان و گریان

کم کم بزرگ شدم، چون حوری و غلمان

تارهای شریعت به دور خود پیچیدم، اما نگران

باید از پیله گذر کرد و پروانه شد، این است غایت انسان