محمد(ص) از رویکرد خود در رابطه با یهودیان و مسیحیان به مثابه موحدان (یکتاپرستان)نه دست کشید و نه آن را تغییرداد. به استثنای وضعیت‌های خصومت آمیز، هیچ دلیلی وجودنداشت اوعلیه یهودیان و مسیحیان، بخاطر دینشان، دست به عملی غیردوستانه و خصمانه بزند. البته او بین مسیحیان و یهودیانی که از دین خود پیروی می‌کردند وآنانیکه پای بنداحکام دین خود نبودند، فرق میگذاشت.
آیه‌ای از قرآن است که جزو آخرین آیات نازل شده و مربوط به اندک زمانی پیش ازدرگذشت محمد(ص) می باشد،نمودارو بیانگر رفتارمنطقی و ثابت او در برابرموحدان (یهودیان و مسیحیان)است.به رغم روابط و مناسبات متفاوتی که در طول زمان میان مسلمانان، یهودیان و مسیحیان مشاهده می شد، محمد در مراحل پایانی حیات و فعالیتش براساس یک برنامه رفتارمسلمانان در رابطه با اهل کتاب ، موحدان، را تعیین کرد. و بر خلاف انتقادات آشکاری که در طول زمان از درونمایه اعتقاد و رفتار مسیحیان ویهودیان می کرد، پنهان نمی‌کرد که از قضا آن‌ها را بخاطر دین توحیدی شان، به لحاظ اجتماعی کاملاًمی پذیرد. برسمیت شناختن و پذیرش کامل اجتماعی ایشان که ازراه روابط آزادانه و بدون ممانعت خانوادگی به اثبات می رسد، در حکمی که غذای مسلمانان را برای یهودیان و مسیحیان و بر عکس، غذای یهودیان ومسیحیان و همچنین ازدواج با آن‌ها را برای مسلمانان حلال می شمرد، به اوج خود می رسد. موضوع بر سر آیه 5 سوره المائده است، که از جمله در آن چنین آمده است:
„امروز چیزهای پاکیزه بر شما حلال شده است. طعام اهل کتاب بر شما حلال است و طعام شما نیز بر آن‌ها حلال است.“
به دنبال فرمانبه داشتن غذا و سفره مشترک چنین آمده است:
„و نیز زنان پارسای مومنه و زنان اهل کتاب، هر گاه مهرشان را بپردازید، به طورزناشویی نه زناکاری و دوست گیری، بر شماحلالند.“
دراین رابطه [حلال شمردن] غذا و سفره مشترک به معنای ارتباط و وابستگی خانوادگی با توجه به طعام و شراب مشترک است. این فرمان هنوز هم با اهمیت‌تر خواهد بود، چنانچه بزرگی وگستردگی اعضای خانواده‌ها را در نظر بگیریم. از این لحاظ پیوندزناشویی هنوز هم بااهمیت‌تربود. پیوند ازدواج تنها- امروزه هم به میزان زیادی چنین است – بیندو شخص برقرار نمی شد.
ازدواج به مثابه اتحادی میان دو کلان خانواده وحتی دو قبیله بزرگ بود. چنین دستوراتی از جانب قرآن هرگز ممکن نمی بود، اگر قرآن اعتقاد و ایمان به خدای یکتا را به عنوان درونمایه اصلی واقعی مطلق دین در نظر نمیگرفت.
