ایمانسرا

چه سخته پدر داشته باشی، دلت لک زده باشه برای دیدنش، ولی نتونی ببینیش؛

چه سخته پدر باشی، دلت لک زده باشه برا دیدن دخترت یا پسرت ولی نتونی ببینیشون؛

وقتی بچه بودم، پدرم همه چیزم بود، تکیه گاهم بود، قهرمان قصه هام بود،

بچه که بودم پدرم پروردگار من بود، اما حالا که پدر شدم، هنوز هم کودکی بیش نیستم.

ای پدر! ای خدایگان کودکی ام، تا آخرین نفس می پرستمت!

آیا کم حرف بودن برای انسان یک امتیاز محسوب می شود؟ شما بیشتر به انسان های خوش بیان و پرگوی علاقه دارید یا انسان های ساکت یا گزیده گوی؟ اصلا زیاد حرف زدن مگر چه اشکالی دارد؟

شاید تا به حال افرادی را دیده باشید که پرگو هستند و البته گاهی هم خوش بیان، وقتی پای صحبت شان می نشینی خسته نمی شوی، از هر دری سخنی می گویند و حکایتی و کلاً همیشه حرف هایی برای گفتن دارند. البته گاهی هم این پرگویی ها مخاطب را خسته می کند چنانکه مخاطب به دنبال راهی برای فرار از دست این فرد پرحرف می گردد.

در مقابل افرادی در اطراف ما وجود دارند که ساکت و آرامند، کم حرف می زنند و البته بعضی هاشان در موقع پاسخگویی بسیار گزیده سخن می گویند. این  افراد نیز دو دسته اند: عده ای که کم رو هستند و اصلا نمی توانند حتی در مواقع لزوم حرف بزنند و البته افرادی که گزیده گویی مشخصه آنهاست و در جای لازم البته پاسخهای گزیده و خوبی در آستین دارند.

در تاریخ و ادبیات کهن فارسی نیز به این دو دسته اشاره شده و شعرای شکر شکن پارسی نیز در این باب سخن بسیار گفته اند: نظامی گنجوی می گوید: کم گوی و گزیده گوی چون دُر/ تا ز اندک تو جهان شود پر . یا سعدی در جای دیگر می گوید: تا مرد سخن نگفته باشد/ عیب و هنرش نهفته باشد.

همچنین در متون دینی هم به این مسئله اشاره شده است: چنانکه پیامبر گرامی اسلام می فرماید: پرگویان و پرچانه ها بدهای امت من هستند. امام هادی نیز در اشاره ای کوتاه می فرماید: جاهل اسیر زبان خویش است.

اما به واقع علت این همه نکوهش در مورد پرگویی چیست؟ و به عبارت دیگر سر فضیلت خاموشی گزیدن در چیست؟

انشاء الله ادامه دارد...

آدم‌های مختلف دغدغه‌های متفاوتی دارن و این دغدغه‌های متفاوته که مسیر‌های متفاوتی رو پیش روی آدما قرار میده

بنابراین من فکر می‌کنم دغدغه‌های ما خیلی مهم هستن و شایسته هستن که بیشتر در موردشون مطالعه کنیم و با دقت بیشتری بهشون بپردازیم

اما بعضی‌ها اینطور فکر نمی‌کنن و همینکه فکری به ذهنشون خطور می‌کنه سریع وارد صحنه عمل می‌شن فارغ از اینکه شاید قبلا به این اندیشه پرداخته شده باشه یا اینکه اصلا ایده، ایده خوبی نباشه، این طور آدما اول کار رو شروع می‌کنن و بعد در موردش مطالعه و فکر می‌کنن. به این شیوه می‌گن مطالعه در حین اجرا

به تازگی یک سایت جدید تحت عنوان قلمرو در فضای مجازی کار خودشو شروع کرده است.

این سایت متعلق به معاونت پژوهشی دانشگاه ادیان و مذاهب و قلمروی آن اطلاع‌رسانی پژوهشی است. این سایت تلاش می‌کنه اطلاعات مناسبی در حوزه مطالعاتی و پژوهشی ادیان و مذاهب در اختیار مخاطبان خودش قرار بدهد.

اما من فکر می‌کنم خیلی از اطلاعات این سایت مشابه سایت دانشگاه ادیان و مذاهب هست و شاید به نوعی همون اطلاعات رو در قالبی دیگر و با نامی دیگر ارائه می‌دهد.

البته هنوز برای قضاوت زوده چون این سایت تازه کار خودشو شروع کرده و اطلاعاتش هم به طور کامل بارگزاری نشده. شاید در آینده شاهد یک سایت جامع اطلاع رسانی پژوهشی در حوزه ادیان باشیم.

این سایت حاصل دغدغه‌های فردیست که اعتقاد داره ما در حوزه اطلاع‌رسانی پژوهشی باید بیشتر کار کنیم.

خواهش می‌کنم از این سایت دیدن کنید و نظرات خودتون را برای توسعه مناسب سایت در اختیار مسئولان سایت قرار بدهید.

آسمان خشک و بی رحم

و زمین هم خشک

و هوای سرد زمستان هم خشک

گویا فقط دل من بارانی است